Əbədiləşmə sözü "əbədiləşmək" fellərinin məsdər formasından törəmişdir və əsasən bir şeyin, hadisənin və ya adın əbədi, sonsuz bir müddətə qədər yaşamağa, yaddaşlarda qalmağa davam etməsini, iz buraxmasını ifadə edir. Yəni, zamanın təsirindən azad olaraq, nəsillər boyu varlığını qoruyub saxlamasını bildirir.
Əbədiləşmə, sadəcə fiziki olaraq mövcudluğun davam etməsi deyil, daha çox ictimai şüurun, tarixin və ya mədəniyyətin bir hissəsi olmaqla yaddaşlarda əbədi iz buraxmaq deməkdir. Bir əsərin, bir şəxsin, bir hadisənin əbədiləşməsi onun nəsildən-nəslə ötürülməsi, rəmzləşməsi və yenidən-yenidən xatırlanması ilə mümkündür. Bu, ədəbi əsərlər, abidələr, tarixi sənədlər, əfsanələr, ənənələr və digər vasitələr vasitəsilə həyata keçə bilər.
Məsələn, bir şairin şeirləri əsərləri əbədiləşməsinin bir nümunəsidir. Onun yazdıqları yüz illər sonra da oxunur, təhlil olunur və yeni nəsillərə ötürülür. Ya da qəhrəmanlıqla dolu bir tarixi hadisənin əbədiləşməsi abidələr, muzeylər və ya tarix kitabları vasitəsilə baş verir. Həmçinin, bir insanın xeyirxah əməlləri də onun yaddaşlarda əbədiləşməsinə səbəb ola bilər.
Əbədiləşmənin əsas xüsusiyyəti onun zamanın təsirindən azad olmasıdır. Zaman keçsə də, əbədiləşən şeylər, hadisələr və ya adlar insanların yaddaşında, tarixdə və mədəniyyətdə öz yerlərini saxlayırlar. Bu, əbədiyyət arzusunun, irs qoymaq istəyinin və tarixi anların əhəmiyyətinin təzahürüdür.
Beləliklə, əbədiləşmə, sadəcə bir söz deyil, həm də bir məqsəd, bir istək, bir arzu və bir tarixi prosesdir. O, insanlığın varlığının davamlılığı və irsinin ötürülməsi ilə sıx bağlıdır.