Ədabazlıq, Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir söz olaraq, sadəliyi və təbiiliyi rədd edən, süni və qeyri-təbii davranışları, hərəkətləri ifadə edir. Bu, həm də özünü göstərməyə, təəssürat yaratmağa yönəlmiş, həqiqi duyğuları və niyyətləri gizlədən bir davranış formasıdır.
Ədabazlıq, sözün əsl mənasında, ədalətlə heç bir əlaqəsi olmayan, əksinə, ədalətin əksini təmsil edən bir anlayışdır. Çünki ədalətli davranışlar ümumiyyətlə sadə, açıq və təbii olur. Ədabazlıq isə özünü süni şəkildə göstərməyə, özünü "əlverişli" şəkildə təqdim etməyə çalışır, gerçək özünü gizlədir.
Bu davranış formasının kökü, çox vaxt özünəinamın olmamasında, başqalarının təsdiqinə olan həddindən artıq ehtiyacda və ya sosial qəbul üçün mübarizədə axtarıla bilər. Ədabaz insan, özünü necə aparmalı olduğunu bilsə də, həqiqi duyğularını ifadə etməkdən çəkinir və süni, qurulmuş bir obraz yaradır. Bu, uzunmüddətli münasibətlərə zərər verə bilər, çünki əslində insanın kim olduğunu deyil, onun yaratdığı "obrazı" görürük.
Ədabazlıq fərqli dərəcələrdə özünü göstərə bilər; bəziləri daha incə və qeyri-açıq formada, bəziləri isə aşkar və həddindən artıq formada ədabazlıq nümayiş etdirirlər. Hər halda, ədabazlıq insanın özünü və başqalarını aldatmasına səbəb olur və sağlam münasibətlərin qurulmasına mane olur.