Ədəbli sifəti, əsasən, bir insanın davranış və münasibətlərinin yüksək səviyyədə olmasını, yaxşı tərbiyə görmüş və cəmiyyət qaydalarına riayət edən olduğunu ifadə edir. Bu, sadəcə olaraq "xoş davranış"dan daha geniş bir məfhumdur. Ədəbli insan yalnız xarici davranışlarına diqqət etmir, həm də daxili keyfiyyətlərini – əxlaqını, nəzakətini, hörmətini, başqalarına qarşı qayğısını nümayiş etdirir.
Ədəblilik, sosial davranış normalarına uyğunluqdan və əxlaqi prinsiplərə riayət etməkdən ibarətdir. Ədəbli insan başqalarının hisslərinə hörmət edir, sözlərini diqqətlə seçir, münaqişələrdən qaçır və özünü mülayim və nəzakətli aparır. Onun davranışı təbii və səmimi olur, sünilikdən uzaqdır.
Ədəblilik təkcə ailədə və məktəbdə qazanılan bir bacarıq deyil, həm də davamlı öyrənmə və inkişaf prosesinin nəticəsidir. Kitab oxumaq, müxtəlif mədəniyyətlərlə tanışlıq, başqalarının təcrübələrindən istifadə etmək ədəbliliyin inkişafına müsbət təsir göstərir. Cəmiyyətdə ədəbli insanların olması həyatımızı daha xoş və harmonik edir, qarşılıqlı hörmət və anlaşmanı gücləndirir.
Mətndə verilən “Mələkəxatın gördü İbrahim çox ədəbli və ağıllı oğlandı” misalında ədəbliliyin ağıl və zəka ilə birlikdə müsbət keyfiyyət kimi təqdim olunması diqqət çəkir. Bu, ədəbliliyin sadəcə xarici davranış deyil, həm də daxili inkişafın göstəricisi olduğunu vurğulayır.