Ədəmgah (ər. ədəm və fars. …gah) – təntənəli, yüksək üslubda işlənən bir söz olub, "yoxluq aləmi", "varlıqdan məhrumiyyət yeri", "məhv olmaq yeri" mənalarını ehtiva edir. Bu termin, fars dilindəki "-gah" əlavəsinin "yer", "məkan" mənalarını daşıması ilə birlikdə, ərəb mənşəli "ədəm" (yoxluq, heçlik) sözü ilə birləşərək formalaşmışdır. Beləliklə, ədəmgah, sadəcə yoxluğun özü deyil, daha çox yoxluğun konkret bir məkanı, varlıqdan tamamilə uzaq bir aləmi təmsil edir.
Şeir misalında olduğu kimi, ədəmgah, fiziki bir məkan deyil, daha çox metafizik, simvolik bir anlayışdır. O, ölüm, məhv olma, varlığın sonu kimi təsəvvür edilə bilər. Eyni zamanda, ədəmgah, insanın mənəvi yoxsulluğu, ruhi boşluq, məqsədsizliyi kimi halları da ifadə edə bilər. Belə bir mənada ədəmgah, insanın özünü tapmadığı, öz varlığının mənasını dərk etmədiyi vəziyyətə işarə edir.
Ədəmgah anlayışı, sufizm və mistisizmdə geniş yer tutur. Sufilər üçün ədəmgah, dünyəvi həyatın aldadıcı təsirlərindən uzaqlaşaraq, Allahla birləşmə yolunda keçilməsi lazım olan bir mərhələni, bir sınağı ifadə edə bilər. Yəni, ədəmgah, özünü boşaltmaq, dünyəvi bağlılıqlardan azad olma yolu ilə özünə doğru bir səyahətin başlanğıc nöqtəsi kimi qəbul edilə bilər.
Qısaca, ədəmgah, sadəcə bir lüğət mənasından daha çox, dərin filosofik və mənəvi çağrışımları olan bir termindir. O, yoxluq, məhv olma, ruhən boşluq kimi anlayışları özündə ehtiva edərək, oxucuya daha geniş düşüncə sahələri açır.