Əfza sözü farsca mənşəli olub, "artıran", "çoxaldan", "artan" mənalarını verir. Köhnəlmiş söz olmasına baxmayaraq, ədəbi dilin zənginliyini göstərən ifadələrdən biridir. Əsasən, sevinc, şadlıq, firavanlıq kimi müsbət duyğuları və vəziyyətləri artıran, gücləndirən mənada işlədilir.
Mirzə Ələkbər Sabirin misalında olduğu kimi, "fərəh əfza" ifadəsi "sevinci artıran", "şadlığı çoxaldan" kimi tərcümə oluna bilər. Bu, sadəcə olaraq "sevincli" deməkdən daha ifadəli və poetik bir ifadədir. Sözün köhnəlməsi onun ədəbiyyatda istifadəsinin azaldığını, ancaq bədii ifadə vasitəsi olaraq potensialının qaldığını göstərir.
Əfza sözünün istifadəsi, məsələn, "sərvət əfza" kimi ifadələrdə də rast gəlinə bilər ki, bu da "sərvəti artıran", "var-dövləti çoxaldan" mənasını ifadə edir. Beləliklə, sözün əhatə etdiyi məna dairəsi, yalnız "artırma" deyil, eyni zamanda bu artımın müsbət nəticələrə səbəb olması ilə əlaqədardır. Yəni sadəcə miqdarın artması yox, keyfiyyətin də yaxşılaşması, həyatın daha gözəl və xoşbəxt olmasına töhfə verməsi nəzərdə tutulur.
Ümumiyyətlə, əfza sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasının bir parçası olub, ədəbi əsərlərdə onun ifadəliliyi və poetik təsiri hələ də hiss olunur. Bu cür köhnəlmiş, lakin poetik ifadələr dilin inkişaf tarixini əks etdirir və ədəbiyyatda obrazlılıq və ifadənin zənginliyini təmin edir.