Əkinçilik (ərəbcə əkin + -çilik) – torpaq becərmə və əkinçilik məhsullarının yetişdirilməsi ilə məşğul olan kənd təsərrüfatının ən qədim və əsas sahələrindən biridir. Sadəcə “əkin əkib biçmə işi” kimi qısaca izah etmək əkinçiliyin əhatə etdiyi geniş spektrin yalnız kiçik bir hissəsini əks etdirir. Əslində əkinçilik kompleks və çoxşaxəli bir prosesdir, bitki yetişdirmənin bütün mərhələlərini, toxum əkməkdən məhsulun yığımına qədər əhatə edir.
Əkinçiliyin inkişafı insan sivilizasiyasının inkişafı ilə sıx bağlıdır. İnsanlar əkinçiliyin sirlərini öyrənməklə köçəri həyat tərzindən məskunlaşmış həyata keçid edərək, öz məskənlərini qurmağa və qida təminatını tənzimləməyə başlamışlar. Tarix boyu əkinçilik texnologiyaları inkişaf etmiş, yeni bitki növləri becərilmiş, suvarma sistemləri yaradılmış, məhsuldarlığı artırmaq üçün müxtəlif üsullar tətbiq olunmuşdur. Bu günümüzün müasir intensiv əkinçilik metodlarından tutmuş, qədim ənənəvi üsullara qədər geniş bir diapazonda əkinçilik üsulları mövcuddur.
Əkinçilik sadəcə bir peşə deyil, həm də iqtisadiyyatın, mədəniyyətin və cəmiyyətin formalaşmasında mühüm rol oynayan bir sahədir. Əkinçiliyin inkişaf səviyyəsi bir ölkənin iqtisadi gücünün, qida təhlükəsizliyinin və əhalinin rifahının göstəricisi sayılır. Müasir əkinçilikdə genetik mühəndislik, informasiya texnologiyaları, avtomatlaşdırma və digər elmi yeniliklərdən geniş istifadə olunur. Bununla belə, ətraf mühitin mühafizəsi və dayanıqlı inkişaf konsepsiyası da əkinçilikdə əsas prioritet olaraq qalır.
Əkinçiliyin müxtəlif sahələri mövcuddur: taxılçılıq, tərəvəzçilik, meyvəçilik, üzümçülük, pambıqçılıq və s. Hər bir sahənin özünəməxsus xüsusiyyətləri, texnologiyaları və problemləri var. Əkinçilik əməyinin məhsuldarlığını artırmaq, məhsulun keyfiyyətini yaxşılaşdırmaq və istehsal xərclərini azaltmaq üçün daim yeniliklər axtarılır və tətbiq olunur. Bu səbəbdən də əkinçilik daim inkişaf edən və yenilənən dinamik bir sahə olaraq qalır.