Əqdnamə (ərəb. əqd + fars. namə) sözü köhnə Azərbaycan dilində istifadə olunan bir termindir. Hərfi mənası "əqd sənədi", "əqd kağızı" deməkdir. "Əqd" ərəbcə "bağlamaq, birləşdirmək, müqavilə bağlamaq" mənalarını verir. "Namə" isə farsca "məktub, sənəd" mənalarına malikdir. Beləliklə, əqdnamə sözü, iki tərəf arasında bağlanmış rəsmi bir razılaşmanın, müqavilənin, nikahın və ya digər hüquqi əlaqənin yazılı sübutu, sənədi kimi təsvir edilə bilər.
Tarixən əqdnamə, xüsusilə nikah mərasimlərində istifadə olunan vacib bir sənəd olub. Nikahın bağlandığının rəsmi təsdiqini verən kəbin şəhadətnaməsi kimi funksiya yerinə yetirirdi. Əqdnamədə nikahın tarixi, şahidlərin adları, gəlin və damatın adları, nikahın şərtləri kimi məlumatlar əks olunardı. Bu sənəd, həm nikahın qanuni olmasını təsdiqləyir, həm də gələcək mübahisələrin qarşısını almaqda vacib rol oynayırdı.
Müasir Azərbaycan dilində "əqdnamə" sözü əvvəlki qədər geniş istifadə olunmasa da, tarixi və hüquqi əhəmiyyətini qoruyub saxlayır. Onun yerini daha çox "nikah şəhadətnaməsi" və ya "müqavilə" kimi terminlər tutsa da, əqdnamə sözü tarixi kontekstdə əhəmiyyətli bir mədəniyyət elementini təmsil edir və yazılı dilin zənginliyini nümayiş etdirir. Əqdnamə, sadəcə bir sənəd deyil, keçmişin hüquqi və sosial həyatına dair vacib bir məlumat mənbəyidir.