Əmma (ər.) Bax "amma" sözünün daha geniş və incə mənalarını əhatə edən bir ifadədir. Sadəcə bir əkslik bildirən "amma"dan fərqli olaraq, "əmma" daha çox bir qədər incə bir tənqidi, hətta bir təəssüf ifadə edir. "Amma" daha çox bir bağlayıcı vəziyyətdə istifadə olunarkən, "əmma" sözdə bir təəssüf, bir az da tənqid əks etdirir. Bu baxımdan, əvvəlki fikrə qarşı çıxmaqla yanaşı, eyni zamanda bir növ məyusluq və ya həsrətin ifadəsinə də xidmət edir.
Misal olaraq, "Şeir bir zivərdir, əmma biz kimi naqislərə..." misalında, şeirin gözəlliyi vurğulandıqdan sonra, "əmma" ilə ifadə olunan qüsurlu insanların bu gözəlliyi dərk etməməsi, anlamaması və ya layiq olmaması ilə bağlı bir təəssüf, hətta bir məyusluq ifadə olunur. Sadəcə "amma" sözü ilə bu duyğu o qədər də aydın və dəqiq ifadə olunmazdı.
Başqa sözlə, "əmma" sözü sadə bir əkslikdən daha çox, bir həsrət, bir məyusluq, bir tənqidi altmətn kimi özündə birləşdirir. Bu incəlik onu "amma"dan fərqləndirir və klassik Azərbaycan ədəbiyyatında xüsusilə də şeir dilində daha ifadəli və təsirli bir üslub vasitəsi kimi istifadə olunmasına səbəb olur. "Əmma" sözünün mənalı istifadəsi, əsərin üslubuna zənginlik və dərinlik qatır.
Ədəbi dilin zənginliyinə dair nümunələrdən biri də "əmma" sözünün istifadəsidir. Bu cür incəliklər, dilin gücünü və ifadə imkanlarını göstərir və klassik əsərlərin daha yaxından təhlilini tələb edir. "Əmma" sözü sadəcə əkslik bildirməklə kifayətlənməyib, eyni zamanda sözün arxasında gizlənən mənaları da ortaya qoymaqda əvəzsiz rol oynayır.