Ərkəsöyün sözü Azərbaycan dilində özünə çox güvənən, həddən artıq özünü sevən, xudpəsənd, hətta bir az da özünəməxsus və ətrafındakıları qəbul etməkdə çətinlik çəkən bir insanı təsvir edir. Bu insan özünü başqalarından üstün tutar, fikirləri ilə hesablaşılmasını tələb edər və tez-tez tənqidə dözməz. Onların davranışlarında bir qədər özünəinamla qarışmış özünü dəyərləndirmə problemi aşkar görünür. Bəzən bu xüsusiyyət özünü başqalarına qarşı soyuq və məsafəli davranış formasında da göstərə bilər.
Sözün etimologiyasına dərin dalış etmək çətin olsa da, "ərk" və "söyün" komponentlərinin birgə işlənməsi insanın öz şəxsiyyətinə həddən artıq bağlılığını, özünə olan sevgisinin həddini aşdığını və bunun digər insanlarla qarşılıqlı əlaqələrinə mənfi təsir etdiyini ifadə edir. "Ərk" sözü hörmət, dəyər mənasını daşısa da, burada özünə qarşı həddən artıq hörmət, özünü idealizasiya etmə mənasında işlənir.
Misal olaraq, verilən mətn parçasında Gülöyşənin ərkəsöyün adam kimi təsvir edilmiş olması onun özünə məxsus davranış tərzinin, öz fikirlərinin doğruluğuna olan sarsılmaz inancının və başqalarının fikirlərinə e'tibar etməməsinin ifadəsidir. Xanım Balacayevanın peçi qalamaqla məşğul olması da Gülöyşənin özünü digərlərindən üstün tutduğunu nəzərdə tuta bilər; çünki o, başqalarının işləriylə məşğul olmaq yerinə, öz işlərinə məşğuldur.
Nəticədə, "ərkəsöyün" sözü sadəcə "özünü sevən" mənasından daha dərin və çox qıvrım bir psixoloji portreti səciyyələndirir. Bu sözün istifadəsi şəxsin davranışında olan özünə olan həddindən artıq güvənini, özünü mərkəzə alma və başqalarına qoyduğu məsafəni ifadə edir.