Əsgi-püsgü: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan "əsgi-püsgü" sözü, köhnə, istifadəyə yararsız hala düşmüş, cındır parçaları ifadə edir. Sadəcə "köhnə parça" deməkdən daha çox, parçanın keyfiyyətcə pisləşdiyini, yırtıq, cırılmış, solmuş və ya çürümüş olduğunu vurğulayır. Bu söz, əşyanın yalnız köhnəliyini deyil, həm də istifadəsizliyini, dəyərsizliyini qabardır.
Sözün tərkib hissələri olan "əsgi" və "püsgü"nin hər ikisi köhnəliyi bildirir, lakin birlikdə istifadə edildikdə mənanı daha da gücləndirir. "Əsgi" daha çox zamanla köhnəlmiş, istifadədən çıxmış əşyaları təsvir edərkən, "püsgü" isə parçanın cındır, yıpranmış halını önə çəkir. Beləliklə, "əsgi-püsgü" ifadəsi, təsvir olunan parçaların tamamilə yararsız və ya istifadə üçün çox pis vəziyyətdə olduğunu aydın şəkildə göstərir.
Mirzə Fətəli Axundzadənin əsərlərində də rast gəlinən bu ifadə, həm də məişət leksikonunun zənginliyini əks etdirir. Sözün ədəbiyyatda istifadəsi, yazıçının mənzərəni daha canlı və təsirli təsvir etməsinə imkan verir. Məsələn, S.S.Axundovun misalında olduğu kimi, "əsgi-püsgü" ifadəsi, qeyd olunan yerin yoxsulluğunu və qeyri-kafi vəziyyətini qısa və dəqiq şəkildə ifadə edir.
Qısacası, "əsgi-püsügü" sadəcə bir söz birləşməsi deyil, Azərbaycan dilinin tarixi və mədəniyyətinin əks olunduğu, semantik cəhətdən zəngin və obrazlı bir ifadədir. Onun istifadəsi, yazıda və danışıqda təsvir olunan mənzərənin daha canlı və dəqiq qavranılmasına kömək edir.