Əsmə sözü "əsmək" fellərindən törəmiş isimdir və əsasən iki əsas mənada işlənir.
Birinci mənası, "əsmək" felinin törəməsi olaraq, xəstəliyin, xüsusilə də qızdırmanın və ya digər bir xəstəliyin əlaməti olan, bədəni bürüyən, qızartı, səpkilər, səpgilər və ya qızartı kimi görünən bir vəziyyəti ifadə edir. Bu mənada "əsmə" sözü, xəstəliyin əlaməti olaraq, bədəndəki görünən dəyişiklikləri, qızartıları və ya digər dəridəki qüsurları təsvir edir. Misal olaraq, "qızdırmadan əsməsi çıxmışdı" ifadəsini göstərmək olar. Burada "əsmə", qızdırmanın bədəndəki görünən təsirini, yəni səpgiləri və ya qızartıları ifadə edir.
İkinci mənası isə, daha geniş mənada, fiziki və ya ruhi bir narahatlığı, ağrını, əzabı və ya əziyyəti bildirir. Bu mənada "əsmə" daha çox metaforik olaraq işlənir və əslində görünməyən, lakin hiss olunan bir vəziyyəti təsvir edir. "Əsmə azarı" ifadəsi bu mənanı daha aydın şəkildə göstərir. Bu halda "əsmə", dərin və narahatedici bir vəziyyəti, insanın fiziki və ya ruhi halının pisliyini, narahatlığını ifadə edir. Şeirdə verilən "Canında əsməsi var" misalında da bu məna özünü göstərir. Burada "əsmə", görünməyən, lakin qəhrəmanın daxili dünyasını narahat edən bir əzabı, bir daxili münaqişəni, ruh halının pozğunluğunu ifadə edir. Bu mənada "əsmə" daha çox daxili bir hissi və ya vəziyyəti simvolizə edir.
Nəticə olaraq, "əsmə" sözü kontekstdən asılı olaraq həm konkret, həm də metaforik mənalarda işlənə bilən bir sözdür. Həm fiziki əlaməti, həm də ruhi bir vəziyyəti təsvir etmək üçün istifadə oluna bilir.