Əzəli sifəti ərəb mənşəli olub, zamanca başlanğıcı və ibtidası olmayan, yəni əbədi olanı bildirir. Əksinə olaraq, “əzəli” sözünün əks mənasını ifadə edən “müvəqqəti” və ya “məhdud” kimi sözlər istifadə olunur.
Bu söz, varlığın sonsuzluğunu, zamanın xaricində mövcudluğunu ifadə etmək üçün istifadə olunur. Sadəcə bir başlanğıc nöqtəsinin olmaması mənasından kənara çıxaraq, dərin fəlsəfi və dini mənalar da ehtiva edir. Məsələn, bəzi inanclarda Tanrı əzəli olaraq qəbul edilir – yəni onun bir başlanğıcı yoxdur, o həmişə mövcud olub.
Ədəbiyyatda “əzəli” sözü həm də çox qədim, köhnə, tarixən uzun müddət mövcud olan şeylər üçün işlədilir. Məsələn, “əzəli bir dostluq” ifadəsi uzun illərdir davam edən, güclü bir dostluğu ifadə edir. Bu mənada söz, sadəcə olaraq "çox köhnə" mənasından daha çox, zamanın təsirindən az təsirlənmiş, davamlılığı ilə seçilən bir varlığın və ya hadisənin təsvirində işlədilir.
Misal olaraq verilən “Kəhkəşan südlü nəhri andıraraq; Əzəli bir kitab oxurdu” cümləsində kitabın qədimliyi, tarixinin qədim zamanlara gedib çıxması və uzun müddətdir mövcud olması vurğulanır. Kəhkəşanla müqayisə, kitabın əzəliliyinin miqyasını daha yaxşı göstərmək üçün istifadə olunur.