Fışıldamaq, çox aşağı səslə, demək olar ki, eşidilməyən bir səslə danışmaq, sözləri havada səpələmək deməkdir. Səsinin çox zəif olması, gizlilik və ya ehtiyatlılıq hissi yaratmaq məqsədini güdür. Bu həm də, gizli bir sirri bölüşmək, ya da həssas bir mövzuda danışmaq üçün istifadə olunan bir üsuldur. Fışıldamaq, həmçinin şirin bir məhəbbət əhval-ruhiyyəsi yarada bilər, ya da qorxu və narahatlıq hissi ifadə edə bilər; kontekstdən asılı olaraq.
Bir insan fışıldadıqda, həmsöhbətinə yaxın olmaq məcburiyyətində qalır; bu, fiziki yaxınlıqla yanaşı, emosional yaxınlığı da ifadə edə bilər. Fışıldamaq, səsin açıq şəkildə eşidilməsinin istənmədiyi və ya mümkün olmadığı yerlərdə (məsələn, yuxuya gedən uşağın yanında, ya da məxfi bir görüşdə) əsas bir ünsiyyət vasitəsidir.
Misal olaraq, verilən cümlədə "yer fışıldayır" ifadəsi, təbiətin sakit, amma həyəcanlı bir təsir yaratdığını göstərir. Burada fışıldamaq, səsin zəifliyi ilə yanaşı, həm də məkanın və hadisənin özünəməxsus bir atmosferini ifadə etmək üçün istifadə olunur. Bu, ancaq oxucunun təsəvvüründə canlanan bir səsdir, lakin təbiətin sakit, amma dərin bir həyatı olduğu hissini yaradır.