Folklorçuluq – folklorun öyrənilməsi, tədqiqi və təhlili ilə məşğul olan elm sahəsi. Bu, sadəcə folklor haqqında məlumat toplamaqdan daha çoxdur; folklorçuluq, yazılı və şifahi xalq ədəbiyyatının, adət-ənənələrinin, inanclarının, musiqisinin və rəqs formalarının mürəkkəb sistemini anlamağa, təhlil etməyə və interpretasiya etməyə çalışır. Bu sahə, folklor mətnlərinin tarixi kontekstinə, sosial funksiyalarına, estetik xüsusiyyətlərinə və mədəni əhəmiyyətinə diqqət yetirir.
Folklorçuluğun əsas məqsədi, xalq yaradıcılığının müxtəlif formalarını sistemli şəkildə təhlil edərək, onların yaranma tarixini, inkişafını, yayılmasını və dəyişməsini izləməkdir. Bu, yalnız mətnlərin toplanması və transkripsiyası ilə deyil, həm də onların dil, ədəbiyyat, antropologiya, musiqişünaslıq və s. kimi digər elm sahələri ilə inteqrasiyası ilə əlaqədardır. Beləliklə, folklorçuluq interdissiplinar bir sahədir, müxtəlif perspektivlərdən folklor hadisələrini araşdırır.
Folklorçuluq, həmçinin folklorçunun sənəti, peşəsi, ixtisası kimi də başa düşülür. Bu, folklorla işləmək bacarığı, tədqiqat metodlarına yiyələnmə, toplanan məlumatların elmi şəkildə təhlili və təqdim edilməsi deməkdir. Folklorçular müxtəlif metodlar – sahə tədqiqatları, arxiv materiallarının öyrənilməsi, müsahibələr və s. – tətbiq edərək folklor nümunələrini sistemləşdirir, təsnif edir və elmi nəşrlərdə təqdim edirlər. Onların işi, xalq mədəniyyətinin qorunması və gələcək nəsillərə ötürülməsində mühüm rol oynayır.
Qısacası, folklorçuluq, xalq mədəniyyətinin gizli dünyasına açılan bir pəncərədir. Bu, həm elm, həm də sənət tələb edən bir sahədir, çünki elmi dəqiqliklə yanaşı, həm də yaradıcı yanaşma tələb edir. Folklorçuluqla məşğul olmaq, xalqın mənəvi varlığının qorunması və inkişafı üçün mühüm töhfədir.