İnhisar, ərəb mənşəli bir söz olub (انحصار - inḥiṣār), iqtisadiyyatda mühüm yer tutan bir anlayışı ifadə edir. Sadəcə olaraq, bir mal və ya xidmətin istehsalı, satışı və ya istifadəsinin yalnız bir tərəf tərəfindən nəzarət edilməsini bildirir. Bu nəzarət, həm şəxslərə, həm müəssisələrə, həm də dövlətə aid ola bilər.
İnhisarın əsas xüsusiyyəti, bazarın rəqabətdən azad olmasıdır. Rəqabət olmadığı üçün, inhisarçı istehsalçı qiymətləri öz istəyinə uyğun olaraq təyin edə, məhsul keyfiyyətini aşağı sala və ya istehsal həcmini azalda bilər. Bu da istehlakçıların zərərinə olur, çünki onların seçim imkanları məhdudlaşır və daha yüksək qiymətlər ödəməyə məcbur olurlar.
Tarix boyu inhisarlar müxtəlif formada mövcud olmuşdur. Məsələn, qədim dövrlərdə bəzi əşyaların və xammalların ticarəti bəzi güclü ailələr və ya qruplar tərəfindən nəzarət edilirdi. Sənaye inqilabından sonra isə iri korporasiyalar güclü inhisarlara çevrildilər. Müasir dövrdə isə hökumətlər bəzi strateji sahələrdə (məsələn, enerji, rabitə) inhisarlara icazə verə bilər, lakin bu zaman ciddi tənzimləmələr tətbiq edirlər ki, inhisarçıların istehlakçılara qarşı sui-istifadə etməsinin qarşısı alınsın.
İnhisarın iqtisadi nəticələri mürəkkəbdir. Bir tərəfdən, inhisarlar böyük investisiyaların və tədqiqat-inkişaf işlərinin aparılmasına imkan yarada bilər. Digər tərəfdən isə, rəqabətin olmaması yeniliklərin ləngiməsinə, istehsalın səmərəsizliyinin artmasına və sosial ədalətsizliyə səbəb ola bilər. Ona görə də, inhisarların tənzimlənməsi iqtisadi siyasətin mühüm bir hissəsidir.
Monopoliya termini ilə sinonim olaraq istifadə olunan inhisar sözü, bu anlayışın mürəkkəbliyini və çoxcəhətliliyini daha yaxşı əks etdirmək üçün daha geniş şəkildə araşdırılmağı tələb edir. Bu, yalnız iqtisadiyyatın deyil, həm də siyasi və sosial sahələrin qarşılıqlı əlaqəsini anlamaq üçün vacibdir.