İntiha sözü ərəb mənşəli olub, "son", "uç", "son nöqtə", "hədd", "məhdudiyyət" mənalarını verir. Lüğətlərdə sadəcə "bax intəha" yazılmasının səbəbi, "intiha" sözünün özündə başqa bir sözün (intəha) izahı olduğunu göstərməkdir. Yəni, "intiha" və "intəha" sözləri sinonimdir və eyni mənanı ifadə edir.
Ədəbiyyatda və poeziyada "intiha" sözü daha çox simvolik mənada işlədilir. Məsələn, bir hadisənin, dövrün, həyatın sonu, bir şeyin həddinin və ya limitinin ifadəsi kimi istifadə olunur. Misal olaraq, şer misralarında "intihayi-müddəası" (müddəanın sonu, son nəticəsi) ifadəsi istifadə edilmişdir. Bu, bir prosesin, vəziyyətin və ya hadisənin sonluğunu bildirir.
Şeirdəki "intiha"nın konteksti əsasən bir münasibətin, əlaqənin və ya bir mərhələnin sonuna işarə edir. "İbtidadan intihayədək" ifadəsi isə bir hadisənin və ya prosesin başlanğıcından sonuna qədər, tamamilə və tam şəkildə deməkdir. Bu, "Yusif şaha qəziyyəni ibtidadan intihayədək" misalında aydın görünür. Yəni, Yusif peyğəmbərin hekayəsinin başlanğıcından sonuna qədər.
Ümumiyyətlə, "intiha" sözünün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq müxtəlif çalarlar daşıya bilər. Həm fiziki, həm də məcazi mənada işlənə bilər. Məsələn, bir yolun intihası (sonu) və ya bir həyatın intihası (ölümü) kimi.