İstər bağlayıcı bir söz olub, həm cümlənin həmcins üzvlərini, həm də müstəqil cümlələri bir-birinə bağlamaq funksiyasını yerinə yetirir. "Gərək" sözü ilə sinonim olaraq istifadə edilə bilər və seçim, alternativ və ya şərt ifadə edir.
Daha geniş izah etmək istəsək, "istər...istər..." konstruksiyası iki və ya daha çox seçimi, və ya iki fərqli vəziyyəti təqdim edərək, hər ikisinin nəticəninə eyni şəkildə yanaşdığını bildirir. Məsələn, "İstər gəl, istər gəlmə, mən səni gözləyəcəm" cümləsində həm gəlmək, həm də gəlməmək hallarında danışanın hərəkətinin dəyişməz olduğu vurğulanır. Bu, "istər"in sadə bir bağlayıcıdan daha çox, məntiqi əlaqə ifadə edən bir söz olduğunu göstərir.
Maraqlı bir məqam kimi qeyd edək ki, "istər" sözünün istifadəsi, nitqin üslubuna və kontekstə görə, həm formal, həm də qeyri-formal ola bilər. Formal üslubda daha çox yazılı nitqdə, qeyri-formal üslubda isə danışıq dilində rast gəlinir. "İstər"in sinonimləri arasında "ya...ya...", "həm...həm...", "bir...bir..." kimi bağlayıcılar da yer alır, lakin hər birinin məna çalarları "istər"dən fərqlənir.
Qısacası, "istər" sadə bir bağlayıcı olmaqdan kənara çıxaraq, seçim, alternativ və ya şərt ifadə edən, mənanı zənginləşdirən bir leksik vahiddir. Onun sintaktik funksiyası cümələr və cümlə üzvləri arasında məntiqi əlaqə yaratmaqdır.