İstilaçılıq, bir ölkənin və ya xalqın öz ərazi hüdudlarından kənarda yerləşən digər torpaqları, ölkələri və ya əraziləri zor tətbiq etməklə, hər hansı bir qanuni əsas olmadan və ya beynəlxalq hüququ pozaraq ələ keçirməsi, tutması və nəzarət altına almasıdır. Bu, sadəcə hərbi gücün tətbiqi deyil, həmçinin siyasi, iqtisadi və ya mədəni üstünlük əldə etmək məqsədilə aparıla bilər. İstilaçılıq, işğalçılıq və qəsbkarlıq kimi terminlərlə sinonim olaraq istifadə olunsa da, istilaçılıq həmin hərəkətlərin arxasında yatan siyasi və ideoloji motivləri daha aydın şəkildə vurğulayır.
İstilaçılığın tarixi çox qədimdir və insan sivilizasiyasının təkamülü boyu davam edən bir hadisədir. İmperiyaların qurulması, ərazilərin genişləndirilməsi və digər xalqlar üzərində hakimiyyət qurulması çox zaman istilaçılıq yolu ilə həyata keçirilib. Müasir dövrdə də istilaçılıq halları müşahidə olunmaqdadır, baxmayaraq ki, beynəlxalq hüquq bu cür hərəkətləri qadağan edir. İstilaçılıq hər zaman qurbanların böyük əzab-əziyyətinə, insan itkilərinə, iqtisadi dağıntılara və mədəniyyətlərin məhv olmasına səbəb olur.
İstilaçılıq siyasəti, bir dövlətin öz ərazi iddialarını genişləndirmək, digər ölkələrin resurslarından istifadə etmək və ya strateji əhəmiyyətə malik ərazilərə nəzarət etmək məqsədilə həyata keçirdiyi plan və hərəkətlər toplusudur. Bu siyasət, həm hərbi gücün istifadəsini, həm də diplomatik təzyiqləri, iqtisadi sanksiyaları və digər vasitələri əhatə edə bilər. İstilaçılıq siyasətinin nəticələri, həm istilacının, həm də qurbanlarının həyatı üçün uzunmüddətli və fəlakətli ola bilər. Bu siyasətin mənfi nəticələri ədalətsizlik, qeyri-sabitlik, münaqişə və humanitar böhranlarla nəticələnə bilər.