İşıltılı sifət olaraq əsasən işıq və parıltı ilə əlaqəli bir keyfiyyəti ifadə edir. Sadəcə "işıltısı olan" demək kifayət etmir; bu söz daha çox intensiv, diqqət çəkən bir işıq saçmasını, hətta bir cür cazibəni ifadə edir. Parıldayan, pərvazlanan, sanki içərisindən işıq saçan bir görünüşü təsvir edir. Bu işıq, metalın parıltısı, zərgərin bəzəyinin parıltısı və ya günəş altında qızılın işıldaması kimi ola bilər, eyni zamanda ulduzların işıltılı parıltısı və ya şam alovunun titrəyən işığı kimi də təsəvvür edilə bilər. Məsələn, “işıltılı gözlər” dedikləri zaman, bu gözlərin sadəcə parıldamadığını, həm də canlı, enerjili və cazibədar görünməsini ifadə edir.
Rza bəyin saçlarının “işıltılı” olması onların sadəcə parlaq deyil, həm də diqqət çəkən, bəlkə də qızılımtıl və ya qara olsa da, xüsusi bir parlaqlığa malik olduğunu göstərir. Bu təsvir, Rza bəyin xarakterinə, hətta əhval-ruhiyyəsinə dair bir ipucudur. Hirsli və geri çəkilmiş halda saçlarını qarışdırması, bu "işıltılı" təsvirin əksinə bir təəssürat yaradır və oxucuda müəyyən bir ziddiyyət hissi oyadır. Sanki daxili qaynar hirsinin əksini əks etdirən xarici bir parlaqlıq var.
Beləliklə, "işıltılı" sözü sadə bir təsvirdən çox, daha dərin mənalar daşıyır və əsərin ümumi tonuna və atmosferinə öz töhfəsini verir. Bu təsvir vasitəsilə oxucu həm Rza bəyin fiziki görünüşü, həm də onun emosional vəziyyəti haqqında daha çox məlumat əldə edir.