Qıpqızıl sifəti, "çox qırmızı, tünd-qırmızı" mənasını ifadə edir. Lakin bu izah, sözün ifadə etdiyi intensivliyi tam əks etdirmir. Qıpqızıl sadəcə "qırmızı"nın daha güclü bir forması deyil; o, sanki rəngin özünün dərinliklərindən, odlu bir parıltı ilə yanan, sanki qızğın bir közün rəngini xatırladan bir təsviri ifadədir.
Bu söz, adi "qırmızı"dan fərqli olaraq, rəngin doyğunluğunu və parlaqlığını vurğulayır. "Qırmızı" bir çox çalar əhatə edərkən, "qıpqızıl" daha xüsusi, daha təsirli bir rəng tonunu ifadə edir. Düşünək ki, bir almanı təsvir edirik. "Qırmızı alma" demək kifayət qədər ümumi bir təsvirdir. Amma "qıpqızıl alma" dedikdə, həmin almanın nə qədər parlaq, nə qədər canlı, sanki günəşin işığı altında parıldayan bir rəngə sahib olduğunu daha aydın şəkildə təsəvvür edirik.
"Qıpqızıl" sözü, ədəbi dildə daha çox istifadə olunur və yazıçıların təsvirlərinə canlılıq, poetiklik qatır. Bu sözlə, rəng haqqında deyil, həm də hiss haqqında danışırıq. "Qıpqızıl günəş batımı", "qıpqızıl saçlar", "qıpqızıl gül" kimi ifadələr, sadəcə rəngi deyil, eyni zamanda həmin rəngin yaradığı duyğunu da ifadə edir: istiliyi, enerjini, hətta bəzən təhlükəni.
Beləliklə, "qıpqızıl" sadəcə bir rəngin daha güclü bir ifadəsi deyil, rəngin özünün həyəcanını, enerjisini, dərinliyini ifadə edən, təsvirlərə canlılıq və poetiklik gətirən incə bir söz seçimi və zəngin bir dil vasitəsidir.