Oturuş sözü Azərbaycan dilində bir çox mənaları özündə ehtiva edən, çoxşaxəli bir leksik vahiddir. Əsasən "oturma tərzi, oturma qaydası" mənasında işlənsə də, kontekstdən asılı olaraq daha geniş və dərin mənalar da kəsb edə bilir.
Birincisi və ən sadə mənası, fiziki bir hərəkət olan oturma ilə bağlıdır. Bu mənada "oturuşu düz olsun", "oturuşu rahat deyil" kimi ifadələrdə şəxsin oturma formasını, duruşunu, bədəninin necə yerləşməsini ifadə edir. Bu, sadəcə fiziki bir təsvirdən ibarət deyil, həm də rahatlıq, düzlük, və ya əksinə, əyrilik, sallanma kimi keyfiyyətləri də əks etdirir.
İkincisi, daha metaforik bir məna daşıyır. "Oturuşuna fikir vermək" ifadəsi sadəcə fiziki oturma qaydasına deyil, həm də davranış və əxlaq qaydalarına, ədəb-ərkana riayət etməyə işarə edir. Belə ki, bir şəxsin oturma tərzi, duruşu onun xarakteri, tərbiyəsi, hətta sosial statusu haqqında müəyyən məlumatlar verə bilir.
Üçüncüsü isə, ədəbiyyatda şəxsin xarakterini, həyat tərzini, dünyagörüşünü ifadə etmək üçün istifadə olunur. Misal olaraq, gətirilən şeir parçasında ("Oturuşu Şirin, duruşu Leyli...") "oturuş" Şirin kimi şirin, cazibədar bir xarakteri təsvir etmək üçün işlədilir. Bu, fiziki oturma vəziyyətindən çox şəxsin daxili aləmini, xarici görünüşünü və davranış tərzinin ümumi təsirini əks etdirir.
Sözün etimologiyasına toxunsaq, "otur-" fel kökünün "-uş" işarə feli mənsubiyyət şəkilçisi ilə birləşməsindən əmələ gəldiyini görərik. Bu da sözün hərəkət və ya vəziyyəti ifadə etdiyini göstərir. "Oturuş" sözünün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişir və dərin mənaları ehtiva edir. Ədəbiyyatda, gündəlik danışıqda və hətta elmi mətnlərdə müxtəlif mənalarda işlənilə bilər.