Səna (ər. ثناء - sanā’) sözü klassik Azərbaycan ədəbi dilində geniş işlənən bir termindir. Əsas mənası tərif, mədh, övgü, yüksək qiymətləndirmə deməkdir. Yalnız maddi varlıqları deyil, həm də mənəvi keyfiyyətləri, xüsusiyyətləri, əməlləri tərifləmək üçün işlədilir. Bu baxımdan "tərif" sözündən daha geniş məna kəsb edir, çünki tərif obyektiv, səna isə subyektiv bir qədər duyğu yüklü ola bilər. Səna, sadəcə olaraq faktların sadalanması deyil, həm də danışanın öz duyğularını, heyranlığını əks etdirir.
Məsələn, "Sənə səna demək, sənin gözəl xüsusiyyətlərini, əməllərini yüksək qiymətləndirməkdir." cümləsində səna sözü qarşı tərəfin əxlaqına, xarakterinə, davranışlarına olan heyranlığın ifadəsidir. Yalnız gözəllik, cəlbedicilik deyil, həmçinin ədəb-ərkan, ləyaqət, cəsarət və digər müsbət keyfiyyətləri ifadə edə bilir.
Vaqifin misalında göstərilən "Duaçınam, salma məni nəzərdən; Əskik olmayasan sənadan, Pəri." beytində şair Pərinin gözəlliyini, yaxşı keyfiyyətlərini yüksək səviyyədə tərif edir, onun gözəllik və kamalından mədh edir. Burada səna, yalnız tərif deyil, həm də bir növ dua, yalvarış xarakteri daşıyır.
Qeyd etmək lazımdır ki, səna sözü müasir Azərbaycan dilində o qədər də geniş yayılmasa da, klassik ədəbiyyatda tez-tez rast gəlinir və onun ədəbi-bədii ifadə vasitəsi kimi rolu olduqca əhəmiyyətlidir. Müasir dilə daha yaxın olan sinonimləri "mədh", "tərif", "övgü" kimi sözlər hesab edilə bilər, lakin sənanın ifadə etdiyi incəlik və duyğu bu sözlərdə tam əks olunmaya bilər.