Təşnə sözü fars dilindən keçmişdir və əsasən iki mənada işlənir: isimləşmiş sifət və sadə sifət kimi.
1. İsimləşmiş sifət kimi: Bu mənada "təşnə" susuzluqdan əzab çəkən, susuz qalmış varlığı bildirir. Susuzluğun təsirini, şiddətini ifadə edir. Yalnız insanlara deyil, bitkilərə, torpağa, hətta ümumiyyətlə təbiətə aid olaraq da işlənə bilər. Məsələn: "Çölün təşnəsi, quşların təşnəsi" deyərkən, susuzluğun təbiətə vurduğu təsiri, canlıların susuzluqdan əziyyət çəkməsini ifadə edirik. Bu mənada, "təşnə" susuzluğu daha çox duyğu və təcrübə olaraq önə çıxarır. Hətta məcazi mənada ruhani susuzluğu, bir şeyə olan güclü ehtiyacı da ifadə edə bilər. Məsələn, "biliyə təşnə", "ədalətə təşnə" kimi ifadələr, bir məqsədə, bir idealə güclü meyil, ehtiyac olduğunu göstərir.
2. Sifət kimi: Bu mənada "təşnə" sadəcə susuz, susamış deməkdir. Daha çox konkret və fiziki susuzluğu ifadə edir. Məsələn, "təşnə adam", "təşnə torpaq". Bu mənada, susuzluğun şiddəti o qədər önə çıxmır, əsas odur ki, susuzluq var.
Göstərilən misalda ("Bir təşnə qaynayan bulaq görüncə; İtirər özünü mənim də könlüm") "təşnə" sözü məcazi mənada işlənmişdir. Burada susuzluq, ruhani susuzluğu, bir şeyə olan ehtiyacı ifadə edir. Könül, bulağı görəndə özünü itirir, çünki bulaq, susuzluğa son qoyacaq ümiddir, ruhani təravətdir.
Qısaca, "təşnə" sözü susuzluğu ifadə etməklə yanaşı, məcazi mənada ruhani susuzluğu, güclü bir ehtiyacı, bir şeyə olan həsrəti də bildirə bilər. Sözün işlənmə konteksti mənasının dəqiq anlaşılmasına əsas təsir edir.