Triqonometriya [yun. trigonon – üçbucaq və metreo – ölçürəm] həndəsənin bir bölməsi olub, üçbucaqların bucaqları və tərəfləri arasındakı kəmiyyət əlaqələrini öyrənir. Daha dəqiq desək, triqonometriya üçbucaqların bucaqlarının və tərəflərinin nisbətlərini müəyyən edən, bu nisbətləri xüsusi funksiyalar (sinus, kosinus, tangens, kotangens və s.) vasitəsilə ifadə edən və bu funksiyaların xassələrini araşdıran riyaziyyat sahəsidir.
Triqonometriyanın əsasını üçbucaqların, xüsusilə düzbucaqlı üçbucaqların bucaqları və tərəfləri arasındakı nisbətləri təşkil edir. Bu nisbətlər triqonometrik funksiyalar vasitəsilə təsvir edilir. Məsələn, düzbucaqlı üçbucaqda hipotenuza nisbətən qarşı duran bucağın sinusuna, hipotenuza nisbətən bitişik tərəfin kosinusuna, qarşı duran tərəfin bitişik tərəfə nisbətinə isə tangensinə deyilir. Bu funksiyaların əks funksiyaları (arcsinus, arccosinus, arctangens və s.) da triqonometriyada geniş tətbiq olunur.
Triqonometriya yalnız düzbucaqlı üçbucaqlarla məhdudlaşmır. Hər hansı bir üçbucağın tərəfləri və bucaqları arasında sinus teoremi və kosinus teoremi kimi əlaqələr mövcuddur ki, bunlar da triqonometriyanın əsas teoremləridir. Bu teoremlər hər növ üçbucağın həll edilməsində, yəni bilinməyən tərəflərin və bucaqların tapılmasında mühüm rol oynayır.
Triqonometriyanın tətbiq sahəsi çox genişdir. Fizika, mühəndislik, astronomiya, kartoqrafiya, kompüter qrafikası və digər elmi sahələrdə geniş istifadə olunur. Masan, məsafələrin hesablanması, yüksəkliklərin təyini, naviqasiya, dalğa hərəkətlərinin tədqiqi və s. kimi bir çox məsələlərin həllində triqonometrik biliklərdən istifadə edilir.
Triqonometriyanın inkişafı qədim Yunanıstanda başlamış və sonrakı əsrlərdə bir çox alimlər tərəfindən inkişaf etdirilmişdir. Müasir triqonometriya daha çox kompleks ədədlər, sonsuz sıralar və diferensial hesabla sıx bağlıdır.