“Türkcə” sözü Azərbaycan dilində əsasən iki mənada işlənir: sifət və zərf kimi. Sifət mənasında “türk dilinə aid olan, türk dilində yazılmış, türk dilindən olan” kimi mənaları ifadə edir. Məsələn, “Türkcə kitab”, “Türkcə mətn”, “Türkcə sözlük” ifadələrində “türk dilində yazılmış kitab”, “türk dilində yazılmış mətn”, “türk dilində olan sözlük” mənalarını verir. Bu mənada “türk dili ilə bağlı”, “türk dilinə xas olan” kimi daha geniş interpretasiyalar da mümkündür.
Zərf mənasında isə “türk dilində” mənasını ifadə edir. Məsələn, “O türkcə danışır”, “Mən türkcə yazmağı öyrənirəm” cümlələrində “o türk dilində danışır”, “mən türk dilində yazmağı öyrənirəm” mənasını ifadə edir. Bu mənada “türk dilindən istifadə edərək” kimi bir interpretasiya da mümkündür. Qeyd edək ki, bu istifadədə “türkcə” sözü, əslində, “türk dilində” ifadəsinin qısaldılmış, daha qəliz olmayan bir formasıdır.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, “türk” sözünün kökünə və “-cə” şəkilçisinə rast gəlirik. “-cə” şəkilçisi isə -cə, -cəsinə, -ca, -cəsinə kimi variantlarda isim və sifətlərdən zərf yaradır və “kimi”, “şəkildə”, “tərzdə” kimi mənalar ifadə edir. Beləliklə, “türkcə” sözü “türk dili kimi”, “türk dili tərzi ilə”, “türk dilində” mənalarını ehtiva edir.
Müasir Azərbaycan dilində “türkcə” sözünün sinonimləri arasında “türk dilində”, “türk ədəbiyyatı ilə”, “türk mənşəli” kimi ifadələr qeyd edilə bilər. Lakin kontekstdən asılı olaraq, hər bir sinonim “türkcə”nin tam mənasını əks etdirməyə bilər. Məsələn, “türkcə kitab” ifadəsində “türk mənşəli kitab” ifadəsi tam uyğun olmaya bilər, çünki kitabın mətninin türkcə olmasına işarə edir. Ona görə də “türkcə” sözü öz özəl mənasını və kontekstdə düzgün istifadəsini qoruyub saxlayır.