Vasitəçilik (ərəb. واسطة - vasıta + -çilik) – iki və ya daha çox tərəf arasında anlaşmazlığın, münaqişənin, məsələnin həllində, danışıqlarda və ya razılaşmada aracı olma, tərəflər arasında əlaqə yaratma və onların bir-birləri ilə ünsiyyət qurmasına kömək etmə fəaliyyətidir. Vasitəçiliyin məqsədi tərəflər arasında qarşılıqlı anlaşma və razılaşmaya nail olmaqdır. Bu, həm rəsmi, həm də qeyri-rəsmi səviyyədə baş verə bilər. Rəsmi vasitəçilik, adətən, hüquqi və ya diplomatik prosedurları əhatə edir, qeyri-rəsmi vasitəçilik isə daha çox şəxsi və ya sosial əlaqələrə əsaslanır.
Vasitəçilik, müxtəlif sahələrdə tətbiq olunur: hüquqda mübahisələrin həlli, diplomatiyada beynəlxalq münasibətlərin tənzimlənməsi, biznesdə danışıqların aparılması, ailədə münaqişələrin həlli və s. Vasitəçi, tərəflərin maraqlarını nəzərə alaraq, onların arasında körpü rolunu oynayır, hər iki tərəfin mənafelərini qoruyub, qarşılıqlı anlaşmaya nail olmağa çalışır. Vasitəçinin əsas vəzifəsi neytral olmaq və tərəflər arasında etimad yaratmaqdır.
Verilən nümunədə ("[Bəxtiyar] axundun özünə müraciət etməyə, onun vasitəçiliyi ilə inəyini geri almağa qərar verdi") vasitəçilik, Bəxtiyar axundun tərəflər arasında aracı olmaq, inəyin geri qaytarılması üçün köməkçi olmaq fəaliyyətini ifadə edir. Burada vasitəçilik qeyri-rəsmi, şəxsi səviyyədə baş verir.
Vasitəçiliyin sinonimləri arasında miyançılıq, aracı olma, vasitəçi işləmə, kömək etmə kimi sözlər yer alır. Ancaq "vasitəçilik" daha geniş məna daşıyır və prosesin sistemliliyini, peşəkarlığını vurğulayır.